A                    Bb

پرنده های قفسی، عادت دارن به بی کسی

 

Bb                     A                   Dm

عمرشونو بی هم نفس، کِز می کنن کنج قفس

 

A                          Bb

نمی دونن سفر چیه، عاشقِ در به در کیه

 

Dm                Bb                          A

هرکی بریزه شادونه، فکر می کنن خداشونه

 

A          Dm             Bb

یه عمره بی حبیبن، با آسمون غریبن

 

A        Bb   Dm                          A

این همه نعمت اما همیشه بی نصیبن

 

A                                Bb              A

تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره

 

A                      Dm                   A

چشمه ی کوهِ مشرق چه راه دوری داره

 

A      Bb          Gm             A

چه می دونن به چی میگن ستاره

 

Gm                            A

چه می دونن دنیا که یا بهاره

 

A#                            A      Bb              Gm

چه می دونن عاشق میشه چه آسون،پرنده زیرِ بارون

 

A                                Bb             A#

تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره

 

A                       Dm                  A

چشمه ی کوهِ مشرق چه راهِ دوری داره

 

A                  Bb                  A

قفس به این بزرگی کاشکی پرنده بودم

 

A                            Dm

مهم نبود پریدن ولی برنده بودم

 

A

فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی

 

Bb             A                Dm       A

غصه ت میگیره وقتی میدونی و میبینی

افزودن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *