A Bb
پرنده های قفسی، عادت دارن به بی کسی
Bb A Dm
عمرشونو بی هم نفس، کِز می کنن کنج قفس
A Bb
نمی دونن سفر چیه، عاشقِ در به در کیه
Dm Bb A
هرکی بریزه شادونه، فکر می کنن خداشونه
A Dm Bb
یه عمره بی حبیبن، با آسمون غریبن
A Bb Dm A
این همه نعمت اما همیشه بی نصیبن
A Bb A
تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره
A Dm A
چشمه ی کوهِ مشرق چه راه دوری داره
A Bb Gm A
چه می دونن به چی میگن ستاره
Gm A
چه می دونن دنیا که یا بهاره
A# A Bb Gm
چه می دونن عاشق میشه چه آسون،پرنده زیرِ بارون
A Bb A#
تو آسمون ندیدن خورشید چه نوری داره
A Dm A
چشمه ی کوهِ مشرق چه راهِ دوری داره
A Bb A
قفس به این بزرگی کاشکی پرنده بودم
A Dm
مهم نبود پریدن ولی برنده بودم
A
فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی
Bb A Dm A
غصه ت میگیره وقتی میدونی و میبینی
