D Gm
مسافر شهر غمی غریبی مثل خودمی
D Cm Eb D
تو صورتت پر از غمه غصه داری یه عالمه
D Cm Eb D
دوست داری درد و دل کنی دلت گرفته از همه
F Gm
غریبه توی غربت نگی چی شد محبت
F Eb
بگی میگن دیوونه است حرفاش چه بچه گونه است
Gm Cm
تقصیر آدما نیست این همه درد دوا نیست
Gm Eb D
آب و نون و نفس کجا اومدی تو قفس
Eb D Gm
تو هم مثل همه ما ها سر دو راهی موندی و
Eb D Eb
دل رو به دریاها زدی گفتی غریبی بهتره
D Cm Eb
واسه همه در به درا این دیگه راه آخره
D Eb Cm
تو شک و توی تردید چشمات کجا رو می دید
